موارد مصرف

این دارو درمان التهاب عفونی لوزه ها التهاب گوش میانی، باد سرخ، آندوکاردیت استرپتوکوکی، مننژیت مننگوکوکی، پنومونی و در پیشگیری از عفونت پس از قطع اندام های حرکتی مصرف می شود.

   موارد منع مصرف

در صورت وجود سابقه آلرزی به پنی سیلین ها نباید مصرف شود.

   هشدار

در بیماران به عیب کار کلیه و سابقه بیماری های گوارشی به ویژه کولیت ناشی از آنتی بیوتیک باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

   عوارض

واکنش های حساسیتی شامل کهیر، تب، درد مفاصل، آنژیوادم و شوک آنافیلاکتیک در بیمارانی که دچار حساسیت مفرط می شوند، با مصرف این دارو گزارش شده است.

   نكات

1- قبل از مصرف این دارو و سایر پنی سیلین هاباید سابقه آلرژی و حساسیت به پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و اریترومایسین مشخص شود. 

2- دوره درمان با این دارو، به ویژه در درمان عفونت های استرپتوکوکی باید کامل شود. 

3- مخلوط کردن پنی سیلین ها با آمینوگلیکوزیدها توصیه نمی شود. 

4- در صورت بروز اسهال، بدون مشورت با پزشک، از مصرف هر گونه داروی ضد اسهال خودداری کرد.

   ميزان مصرف

بزرگسالان : این دارو به صورت تزریق عضلانی، تزریق آهسته وریدی یا انفوزیون وریدی مصرف می شود. مقدار مصرف آن u/day 5,000,000-1,000,000 هر 6-4 ساعت می باشد. 

کودکان :در مننژیت باکتریایی در نوزادان با وزن تا 2 کیلو گرم u/kg 50000-25000 هر 12 ساعت در طول هفته اول زندگی و سپس u/kg 50000 هر 8 ساعت و در نوزادان با وزن 2 کیلو گرم و بیشتر u/kg هر 8 ساعت در طول هفته اول زندگی و سپس u/kg 50000 هر6 ساعت تزریق عضلانی یا وریدی می شود. در سیفلیس مادرزادی، u/kg 30000 هر 12 ساعت و در شیرخواران و کودکان u/kg 16667-8333 هر 4 ساعت تزریق عضلانی یا وریدی می شود.

   تداخل

مصرف همزمان پنی سیلین G پتاسیم با داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین، دارو های مدر نگهدارنده پتاسیم و مکمل های حاوی پتاسیم ممکن است موجب افزایش غلظت خونی پتاسیم شود. مصرف همزمان مدرهای نگهدارنده پتاسیم و مکمل های پتاسیمی با پنی سیلین G پتاسیم تزریقی سبب افزایش تجمع پتاسیم گرم می شود. مصرف همزمان پنی سیلین ها متوترکسات منجر به کاهش کلیرانس متوترکسات و در نتیجه مسمومیت با این دارو می شود.